21/12/15

Ανδρέας Καρκαβίτσας Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥ ΤΟΥΣΑ ΜΠΟΤΣΑΡΗ


Μέσα στο Μέγα Σπήλαιο το άσπλαχνο μαχαίρι του εχθρού εμάντρισε χιλιάδες τα γυναικόπαιδα.
Καπετάνισσες αρχόντισες, φτωχές και πλούσιες φαμελιές άλλες, από κάθε του Μοριά χωριό, εκεί
εστριμώχθηκαν ίσες κι όμοιες.
Στην εκκλησιά, στα κελιά γύρω, στα υπόγεια, τις αποθήκες και τα κελάρια, στην ξέσκεπην αυλή
ακόμα σωριασμένα κείτουνται γεράματα σεβαστά, φημισμένα ονόματα, κάλλη δροσερά, χρυσά
νιάτα.
Όλος ο ηθικό πλούτος του επαναστημένου ραγιά εκεί μέσα βρίκεται.
Κι απ’ έξω, στις βίγλες και τις τάπιες, άγρυπνοι σαν τον δράκο, που φυλάει τον κήπο του
παραμυθιού, κάθουνται και βιγλίζουν αρματοζωσμένοι οπλοφόροι. Αρχηγός τους ο Τούσας
Μπότσαρης.
Τώρα όμως ο άμοιρος Σουλιώτης δε φυλάει μόνο τα γυναικόπαιδα του ραγιά. Φυλάει και της
καρδιάς του το πάναγνο βλαστάρι. Μιάν εβδομάδα πριν εκεί μπήκε να προφυλαχτή αρχοντική
φαμελιά των Καλαβρύτων. Κι είχε μαζί, καύχημα και στολίδι της, ομορφοθυγατέρα
δεκαπεντάχρονη, μεγαλομάτα, λαμπρομέτωπη. Χρυσάφι ια μαλλιά στο κεφάλι. Αμέτρητες οι
χάρες του κορμιού. Την είδε ο Τούσας κι εξαφνίστηκε.

2/12/15

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ Η ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΩΤΗ

Ο Γιώργος Γώτης (γεννήθηκε στην Ανδραβίδα το 1956)  έχει εκδώσει ακόμη τις ποιητικές συλλογές: "Όρθρου βαθέος" (1988), "Φυσική ιστορία" (1991), "Κρυμμένη εικόνα" (1999), "Χρονογραφία" (2007), "Δίχως χάρτη" (2011)  όλες από τις εκδόσεις "Στιγμή" του Αιμίλιου Καλιακάτσου. Η "Χρονογραφία" τιμήθηκε με το βραβείο ποίησης του περιοδικού "Διαβάζω", το 2008.













15/11/15

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΡΟΖΑ;
Δεν είναι η Λούξεμπουργκ ούτε καμία συνιστώσα. Η Ρόζα είναι μια απλή γυναίκα ,που κρατάει μόνη της σχεδόν ένα μαγαζί που είναι καφενείο και παντοπωλείο και μαγέρικο σε ένα ξεχασμένο χωριουδάκι της ελληνικής επαρχίας , του κάμπου της Ηλείας ( ο κάμπος ηπλούτο επικλινής ,έγραφε ο Καρκαβίτσας που τον κοίταγε από τα απέναντι υψώματα του Αη Γιώργη), της ένδοξης Κοίλης Ηλιδας, που σήμερα λέγεται Δήμητρα (της θεάς μητέρας γης) και παλιότερα Τρουμπέ (δηλαδή τουρμπέ από κάποιον τάφο-τύμβο τούρκου αγά).Η Ρόζα λοιπόν, που πάντα μας εκπλήσσει ευχάριστα με τα εδέσματά της, μαγείρεψε αυτό το εκπληκτικό πιάτο με τα σαλιγκάρια και μυρωδικά του κήπου της που γευθήκαμε το μεσημέρι μαζί με σπιτικό κρασί.
Πόσοι αγνοούν τις Ρόζες και τρέφονται στα φασφουντάδικα;

9/11/15

ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ

Ο ΑΛΕΞΗΣ, Ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ

ΕΒΔΟΜΑΣ, Επιθεώρησις Κοινωνική και Φιλολογική. Αθήναι 13 Φεβρουαρίου 1888.Ιστορικαί σελίδες. Ο Λυκόγιαννης, υπό Ανδρέου Καρκαβίτσα. 
Αυτά γράφει το έντυπο που κρατεί στα χέρια του ο άνθρωπος της φωτογραφίας. Αλέξης Καραμπέλης, κάτοικος Λεχαινών. Συνταξιούχος σιδηροδρομικός, ερασιτέχνης ψαράς και συλλέκτης. Εδώ και 25  χρόνια συλλέγει συστηματικά παλιές καρτ ποσταλ τρένων και σιδηροδρομικών  σταθμών, αλλά και διάφορα άλλα αντικείμενα και έντυπα που ανάγονται στην τοπική ιστορία. Αυτός πρωτοστάτησε για να στηθεί το τοπικό δημοτικό λαογραφικό μουσείο, δούλεψε εθελοντικά ατέλειωτες ώρες, όπως κράτησε για χρόνια  ,εθελοντικά πάλι, τη λειτουργία της αίθουσας του τοπικού δημοτικού κιμηματοθεάτρου.


Καθημερινά κάτι ανακαλύπτει και το δείχνει περήφανα στους φίλους του, όπως αυτό το εναλλακτικό νόμισμα που του έδωσε όταν ήταν μικρός ο μακαρίτης ο παπούς του ο Μπαρμπασημάκης, ο  επί χρόνια αριστερός ψάλτης στον Αι Δημήτρη.

Δ.Κ.

2/11/15

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΒΑΡΟΥΞΗΣ


Σε ηλικία 90 ετών απεβίωσε στις 27 0κτωβρίου και κηδεύτηκε στη γενέτειρά του τον Πύργο, ο Θόδωρος Βαρουξής, ένας σεμνός πνευματικός άνθρωπος που διακρίθηκε στη ζωή του για τη συνέπεια στις αρχές  και ιδέες   που υπηρέτησε, για τις οποίες μάλιστα εξορίστηκε την περίοδο 1946-1948.
Ο Θόδωρος Βαρουξής υπήρξε ιδρυτικό μέλος του "Πυργιώτικου Παρνασσού" που συγκροτήθκε το 1943 και είχε έντονη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της Κατοχής με καλλιτεχνικές εκδηλώσεις και την έκδοση του περιοδικού "Οδυσσέας" με το οποίο συνεργάστηκαν μέλη του συλλόγου όπως οι  Τάκης Σινόπουλος, Γιώργης Παυλόπουλος, Τάκης Δόξας, Σάκης Καράγιωργας, Θανάσης Εξαρχόπουλος, Τάκης Λουμιώτης  κ.α. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ανέπτυξε αντιστασιακή δράση και εξέδιδε την εφημερίδα "Μαχητής".Εργάστηκε στο λογιστήριο της τοπικής εφημερίδας "Πατρίς".

Στην πρώτη  φωτογραφία διακρίνεται πρώτος εξ αριστερών στο τραπέζι δίπλα στους φίλους του  ποιητές Γιώργη Παυλόπουλο και Ντίνο Ηλιόπουλο, στην εκδήλωση που οργάνωσε στον Σταθμό των Λεχαινών η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα στι; 18/12/ 2004 με αφορμή την έκδοση του βιβλίου "Γράμματα του Νίκου Καχτίτση στον Γιώργη Παυλόπουλο", στην οποία εκδήλωση ήταν ένας εκ των ομιλητων.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι από την εκδήλωση για τον ποιητή Γιώργη Παυλόπουλο, που οργάνωσε στα Λεχαινά στις 21/1/1979 ο σύλλογος "Μορφωτική Ενωση Λεχαινών ο Ανδρέας Καρκαβίτσας", στην οποία ο Θόδωρος Βαρουξής μίλησε με θέμα "Η θέση του Παυλόπουλου στην Ελληνική ποίηση" (περιοδικό Διάλογος, τχ5/1979) .

Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη.

19/10/15

ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΛΕΙΣΤΗ- ΓΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΘΑ ΜΙΛΑΜΕ ΤΩΡΑ;



Ναι, έτσι! Ο τοίχος ξεφτισμένος, μπαίνεις από τη διπλανή πόρτα σχεδόν συνωμοτικά, ούτε μια επιγραφή, μια ταμπέλα. Άλλωστε γιατί να υπάρχει σε κάτι που δεν λειτουργεί. Το κτίριο παλιό, αναπαλαιωμένο, αρχοντικό άλλοτε μεγάλου σταφιδέμπορου, οι κληρονόμοι, όταν γέρασαν το δώρισαν στην εκκλησία. Στη διπλανή αίθουσα λειτούργησε για κάποια χρόνια, όσο επισκευαζόταν ο ναός του  Αη Δημήτρη.
Έχουμε  ξαναμπεί σ΄αυτήν την αίθουσα, πριν από τρία περίπου χρόνια, όταν ο πρώτος δήμαρχος του νεοσύστατου Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης απεφάσισε να μεταφέρει τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Λεχαινών (γι αυτή μιλάμε τόση ώρα) από το δημαρχείο, για να στεγάσει στο χώρο της το νέο του γραφείο. Μεγάλος Δήμος, μεγάλα γραφεία.
Για βιβλιοθήκες θα μιλάμε τώρα που δεν πατάει κανείς; Άλλωστε εμείς, μας απάντησε ο κ.δήμαρχος θα τη στεγάσουμε στον ΑΣΟ, σύγχρονη, ψηφιακή. Παρεμπιπτόντως τα έργα στον ΑΣΟ έχουν σταματήσει εδώ και μήνες και η τύχη του ιστορικού αυτού κτιρίου παραμένει άδηλη.
Ας προσγειωθούμε λοιπόν στο ισόγειο του παλιού αρχοντικού, οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι εκεί είχε μαγαζί, μπακάλικο, ο συμπαθέστατος  Μπαρμπασημάκης. Διαβαίνουμε την πόρτα και το πρώτο που αντικρίζουμε είναι μια στίβα από χαρτόκουτα γεμάτα βιβλία, προς ταξινόμηση. Το έργο αυτό δεν το έχει αναλάβει κάποιος βιβλιοθηκάριος, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά ένας πενταμηνίτης δημοτικός υπάλληλος. Το προηγούμενο επάγγελμά του ήταν πράκτορας εφημερίδων και περιοδικών, οπότε κάτι θα ξέρει από ταξινόμηση. Η προηγούμενη ταξινόμηση είχε αρχίσει προ διετίας πάλι από πενταμηνίτη, αλλά πέρασαν οι μήνες και το έργο έμεινε στη μέση και τα περισσότερα βιβλία στα χαρτόκουτα.
Σε δεύτερη επίσκεψή μας πληροφορηθήκαμε ότι στη δουλειά της ταξινόμησης κλπ μπήκαν και κάποιες εθελόντριες, που εκτός των άλλων ανέλαβαν την επισκευή του υπολογιστή που παλιότερα είχε χρησιμοποιηθεί για την ηλεκτρονική καταλογράφηση!  Προς το παρόν αναζητείται η σχετική δισκέτα. Ελπίζουμε να τη βρουν, όπως και να αγοραστούν περισσότερα ράφια για να τοποθετηθούν όλα τα βιβλία και να μη μουχλιάζουν στα κουτιά και να συντηρηθούν οι πίνακες ζωγραφικής που βρίσκονται στο χώρο αυτόν.





ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ  ΣΕ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΕΣ ΧΡΟΝΟΥΣ
Σε μια ανακοίνωση ενός παλιότερου ΔΣ  της Δημοτικής Βιβλιοθήκης διαβάζουμε :"...  Η  δημοτική  βιβλιοθήκη  Λεχαινών  λειτουργεί  από  το  1961  ως  νομικό  πρόσωπο  ΟΤΑ  μετά  από  τη  δωρεά  του  αείμνηστου  Λεχαινίτη,  ιατρού  Δημησιάνου  700  περίπου  τόμων  βιβλίων  με  σπάνιες  εκδόσεις. Ειδικά  τα  λευκώματα  ζωγραφικής  και  τέχνης,  όπως  και  πίνακες  γνωστών  ζωγράφων ( Γουναρόπουλος,  Κόντογλου ).
      
Έκτοτε  ακολούθησαν  και  άλλες  δωρεές. Αγοράστηκαν  επίσης  από  τα  διάφορα  συμβούλια  ή  προσφέρθηκαν  κατά  διαστήματα  βιβλία (σ.σ. μεταξύ αυτών και η μεγάλη βιβλιοθήκη του συλλόγου "Μορφωτική Ένωση Λεχαινών ο Ανδρέας Καρκαβίτσας)  με  αποτέλεσμα  σήμερα  η  βιβλιοθήκη  να  αριθμεί  περίπου  5000  τίτλους  και  6000  τόμους  βιβλίων,  τα  οποία  είναι  καταχωρημένα  κατά  το  σύστημα  D.D.C. Ακόμα  τελευταίως  έχει  δημιουργηθεί  και  τμήμα  παιδικής  λογοτεχνίας  για  μικρά  παιδιά,  από  δωρεές  που  έγιναν  από  Λεχαινίτες.
     
     Λειτουργεί  ως  νομικό  πρόσωπο  ΟΤΑ  και  διοικείται  από  πενταμελές  συμβούλιο. Έχει  ενταχθεί  στο  ειδικό  πρόγραμμα  βιβλιοθηκών  που  έχει  οργανώσει  το  υπουργείο  πολιτισμού,  σε  συνεργασία  με  το  εθνικό  κέντρο  βιβλίου  όπως  επίσης  και  στο  δίκτυο  βιβλιοθηκών  της  ΚΕΔΚΕ. Λειτουργεί  κατά  μεγάλο  μέρος  της  ως  δανειστική. Βρίσκεται  σε  ξεχωριστό  χώρο,  στο  Δημαρχείο  Λεχαινών  και  είναι  ανοικτή  πρωινές  ώρες  και  απόγευμα  5-7  εκτός  Ιούλιο  Αύγουστο...".

 Σήμερα, δηλαδή από συστάσεως του καλλικρατικού Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης, η Δημοτική βιβλιοθήκη των Λεχαινών , έπαψε να λειτουργεί . Η νέα δημοτική αρχή θυμήθηκε τη ΔΒ πολύ αργά και φαίνεται ότι συνεχίζει στα ίδια χνάρια με την προηγούμενη. 

 Για βιβλιοθήκες θα μιλάμε τώρα;

14/8/15

ΠΛΗΘΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΘΗΝΑΙΩΝ Γ.ΚΑΜΙΝΗ ΣΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ

Τον κ.Καμίνη παρουσίασε στο κοινό το μέλος της Π.Ο.Φράγμα Διονύσης Κράγκαρης επισημαίνοντας ότι ο κ.Καμίνης είχε προσκληθεί από το Φράγμα και το 2009 , τότε με την ιδιότητα του Συνήγορου του Πολίτη


Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν και μίλησαν οι δήμαρχοι Ηλιδας και Ανδραβίδας-Κυλλήνης, όπως επίσης πρώην δήμαρχοι και πολλοί άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από την περιοχή
Ο κ.Καμίνης απάντησε σε πολλές ερωτήσεις και παρεμβάσεις του κοινού


10/8/15

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα
σας καλεί
την Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015, ώρα 8.30 μμ
στο καφέ-ΟΣΕ Λεχαινών

θα μιλήσει
 ο δήμαρχος Αθηναίων
 κ.Γεώργιος Καμίνης

με θέμα:

"Τοπική Αυτοδιοίκηση: Προβλήματα και προοπτικές στον καιρό της κρίσης"




Είσοδος ελεύθερη

31/5/15

ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΙΧΕ Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΝΗΡΗ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ Η ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥ ΚΑΙ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΛΕΧΑΙΝΙΤΗ

.Στην αρχή προβλήθηκε βίντεο με εικόνες από τη ζωή και το έργο του Γιάννη Πονήρη που επιμελήθηκαν οι Θόδωρος Αναστόπουλος και Παναγιώτης Μανιάτης. Στη συνέχεια έγιναν εισηγήσεις και παρεμβάσεις από τους Διονύση Κράγκαρη, εκπρόσωπο της Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα που οργάνωσε την εκδήλωση, τη συγγραφέα και δημοσιογράφο  Ελένη Σκάβδη,τον δημοτικό σύμβουλο Τάκη Λαϊνά , τον βουλευτή  Μάκη Μπαλαούρα , τον πολ. μηχανικό Θόδωρο Αναστόπουλο κ.ά.
 Από τη δημοτική αρχή παραβρέθηκαν μόνο ο πρόεδρος της ΔΚ Λεχαινών Γιώργος Γαλάτης που χαιρέτισε την εκδήλωση  και σύμβουλοι της αντιπολίτευσης.Επίσης παραβρέθηκε ο τέως δήμαρχος Λεχαινών Δημ.Χατζηγιάννης επί δημαρχίας του οποίου  αγοράστηκε το υπόλοιπο οικόπεδο και αποφασίστηκε η ανέγερση στον ενειαίο πια χώρο που ξεπερνά το 1 στρ. πνευματικού κέντρου.



25/5/15



ΣΑΒΒΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΘΜΟ
Σάββατο 30 Μαΐου 2015,ώρα 8,30 μ.μ.
Στο καφέ-ΟΣΕ Λεχαινών
-----------------
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΝΗΡΗΣ
100 ΧΡΟΝΙΑ (1915-2015)
Από τη γέννηση του Λεχαινίτη 
ζωγράφου  και Αντιστασιακού
----------------------
Στην εκδήλωση θα γίνει και συζήτηση για την τύχη
 του κληροδοτήματος ΓΙΑΝΝΗ ΠΟΝΗΡΗ
----------------------
Οργάνωση: Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα









11/4/15

Στραγάλια και έρωτες τη Μεγάλη Παρασκευή




Στραγάλια και έρωτες τη Μεγάλη Παρασκευή

του Δημήτρη Ψυχογιού  
 

Μια φορά και έναν καιρό κάπου διάβασα πως η εξάπλωση της αμπελοκαλλιέργειας ακολούθησε την εξάπλωση του χριστιανισμού: τα κλήματα ταξίδεψαν από τη Μεσόγειο στα βόρεια κλίματα και έφθασαν ως τις κοιλάδες του Ρήνου και του Δούναβη επειδή είχαν ανάγκη το κρασί οι κληρικοί για τη θεία λειτουργία, για να μεταλάβουν οι πιστοί το αίμα του Ιησού Χριστού. Είναι πιθανότερο πως καλλιεργήθηκε νωρίτερα για χάρη των ρωμαϊκών λεγεώνων, που έφθασαν ακριβώς ως τον Ρήνο και τον Δούναβη, αλλά η εξάπλωση του χριστιανισμού οπωσδήποτε αύξησε τις ανάγκες οίνου που πάνω στην Αγία Τράπεζα θα το έκαναν λόγια μαγικά αίμα του Κυρίου. Υπήρχε και η λύση της μπίρας βέβαια, που ενδημούσε στις περιοχές αυτές – θεωρώ πως δεν υιοθετήθηκε διότι το λόμπι των οινοποιών ήταν ισχυρότερο από το λόμπι των ζυθοποιών στη Ρώμη και ο πάπας δεν δέχθηκε την βόρεια προσαρμογή, καίτοι η κατανάλωσή της μπύρας δίνει παρόμοια ευχαρίστηση και σε μεγάλες ποσότητες τα ίδια αποτελέσματα.

Photo: mangiaregreco.com
Photo: mangiaregreco.com
Για τις θρησκευτικές πρακτικές των εφήβων της πολίχνης των Λεχαινών στις αρχές της δεκαετίας του ’60, τα στραγάλια είχαν μεγαλύτερη θεολογική σημασία από όση είχαν για τους ιερείς οι μετουσιωνόμενοι σε σώμα και αίμα του Κυρίου άρτος και οίνος. Η υποχρεωτική, από τους γονείς ή το σχολείο, μετάληψη, το «χρυσό δοντάκι» των παιδικών χρόνων, γινόταν 1-2 φορές τον χρόνο – στραγάλια όμως καταναλώναμε απαραίτητα κάθε Κυριακή στο τέλος της λειτουργίας από τον πλανόδιο πωλητή που μας περίμενε με το καροτσάκι του στη πλατεία του Αγίου Δημητρίου των Λεχαινών.

Ένα ποτήρι κρασί δυο γουλιές πετιμέζι



Ένα ποτήρι κρασί δυο γουλιές πετιμέζι
Του Τάκη Λαϊνά

Το κείμενό μου είναι αφιερωμένο στον παιδικό μου και αγαπημένο μου φίλο Μάκη Μπαλαούρα, βουλευτή Ηλείας του ΣΥΡΙΖΑ, που πρέπει μαζί με τους συντρόφους και τους συμπολίτες μας να σχεδιάσουν την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Διότι … «ο πραγματικός κόσμος είναι εδώ, όπως τον κόβει το μάτι μου, από το Σανταμεριάνικο βουνό ως το Ιόνιο, πέτρες, βράχια, ρίζες, φως και χώματα που παραμένει σταθερός κι αγέρωχος, αιώνες τώρα και κάθε καλοκαίρι με τον ανθρώπινο κόπο μετατρέπεται σε ζωή και τραγούδι.» Τ.Λ

***
Ο Κώστας με κέρασε ένα ποτήρι κρασί δικής του προτίμησης. Είναι καλό, μου είπε, ποικιλία μαλαβυζιά, καλύτερο απ’ αυτό που ξέρεις. Μαζί με μερικές ψητές σαρδέλες η στάση μας στη “Δροσελή” τέσσερις η ώρα Σάββατο απόγευμα, τέλος Μάη αποκαμωμένος από το λιοπύρι στα καρπουζοχώραφα εξελισσόταν σε μια ευχάριστη παρένθεση. Η θερμοκρασία του κρασιού ήταν σωστή, το ποτήρι κατάλληλο και όλες οι αισθήσεις σε ετοιμότητα. Η αίσθηση με μετέφερε σε περιβόλια με φρουτόδενδρα και καταπίνοντας την πρώτη γουλιά τα φρούτα περιορίστηκαν στα ροδάκινα και όχι σε οποιαδήποτε ροδάκινα, αλλά σε εκείνα τα όψιμα, τα ντόπια, με τη λευκή και ζουμερή σάρκα και το μοναδικό άρωμα. Ασυναίσθητα γύρισα είκοσι πέντε περίπου χρόνια πίσω, όταν ο Βασίλης, ένας ασκούμενος γεωπόνος από την Κορινθία έφερε στην παρέα μερικά ξύλινα τελαράκια τέτοια ροδάκινα και τα φάγαμε με βουλιμία. Την προηγούμενη μέρα τρία-τέσσερα κορόμηλα από ένα γειτονικό κήπο με είχαν γυρίσει ακόμα πιο πίσω. Έτσι γίνεται με τις γεύσεις και τ’ αρώματα, ερεθίζουν τη μνήμη και την κάνουν να λειτουργήσει σαν τη συνείδηση, προβάλλοντας εικόνες από το χθες. Πριν δυο χρόνια επισκέφτηκα έναν αγρό με πεπόνια στη Μυρσίνη. Τελειώνοντας την επίσκέψή μου ο ηλικιωμένος αγρότης με καθυστέρησε λίγο, λέγοντάς μου, «περίμενε να σου δώσω κάτι μιας και πέρασες» και μου έφερε ένα κλαδί γεμάτο με ώριμα μικρά στρογγυλά δαμάσκηνα, τις μπουρνέλες που λέγαμε παλιά, που είχα πολύ καιρό να τις δω. Εκτίμησα τη χειρονομία και τη θεώρησα δείγμα πολιτισμού υψηλού επιπέδου, γιατί μου θύμισε ιδέες όπως ο εθελοντισμός, η κοινωνικότητα, ο αλτρουισμός, η φιλοξενία, η πραγματική φιλία, ιδέες που τις υπηρετείς προσφέροντας, χωρίς ίχνος ανταπόδοσης, χωρίς συναλλαγή. Και στην πολιτική, το επόμενο στάδιο της κοινωνικότητας το ίδιο συμβαίνει.

16/1/15

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ



      

   Του Νίκου Μπακιού                                                                                              
                                                                                                                 

                                                                                      
                      
      Μετά το 1980 βρέθηκα κάπως μετέωρος και  συχνά αναρωτιόμουν τι είναι  σύγχρονο κίνημα και ποια είναι η συνάφειά του κάθε φορά  με το μαρξισμό.     
     Τέλος πάντων, ας πούμε ότι διατήρησα κάποια σχέση με το ρεύμα που στην μεταπολίτευση λεγόταν «ανανεωτική αριστερά» και όχι βέβαια σε  βάθος, γιατί αμφισβητούσα ταυτόχρονα ό,τι προσδιόριζε τις δυο αυτές λέξεις, εννοιολογικά. 
    Στα χρόνια που πέρασαν, υπάρχουν διάφορα περιστατικά σε περιόδους   εκλογών κυρίως, που μπορώ να θυμηθώ και άλλα που αφηγούνται οι φίλοι. Τυχαίνει δε οι εποχές αυτές στην επαρχιακή ζωή να αποτελούν κορυφαίες εκδηλώσεις της πολιτικής που σπάνε τη μονοτονία της καθημερινότητας.
     Θα έλεγα ότι αξίζει περισσότερο να αναφερθώ σε ένα γεγονός που συνέβη τον Ιούνιο του 1989, κατά την προεκλογική περίοδο, που έχει μια επικαιρότητα σε σχέση και με τα ερωτήματα  της περιόδου που διερχόμαστε. Αφού συμπυκνώνονται  σ’ αυτό οι πιο κρίσιμες αντιθέσεις.