ΘΕΑΤΡΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ- ΠΑΛΙΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ
Έγραφα προ
ημερών για δύο ωραίες θεατρικές παραστάσεις ερασιτεχνικών θιάσων του Πύργου,
που παρακολούθησα προσφάτως, και θυμήθηκα το μικρό αφιέρωμα του περιοδικού «Εκ
παραδρομής» τχ.6/1987, στο οποίο παρουσιάσαμε
τις τότε λειτουργούσες θεατρικές ομάδες Γαστούνης, Αμαλιάδας
,Λεχαινών Ανδραβίδας και Βάρδας. Στο
σημείο αυτό θα μεταφέρω όσα μου αφηγήθηκε
πριν από χρόνια ο Νίκος Λαϊνάς (1905-1991), πατέρας του Τάκη, για τον
ερασιτεχνικό θίασο που είχε συγκροτηθεί
στα Λεχαινά το 1924 στα πλαίσια και προς
ενίσχυσιν του τότε Προοδευτικού Συλλόγου
της κωμόπολης, αποκλειστικά από άνδρες. Ο θίασος αυτός ανέβασε την περίοδο
εκείνη τρία έργα την Γκόλφω (που
παίχτηκε δύο φορές), την Εσμέ και
τον Αγαπητικό της Βοσκοπούλας. Τα
έργα αυτά παιχτήκανε στις αποθήκες Βασίλη Καρκαβίτσα και Γιάννη.Μαστροβασίλη. Ηθοποιοί (όλοι άντρες) ήταν οι: Στη Γκόλφω: Γκόλφω (Γεράσιμος Γιαννάτος,
οικοδόμος), Τάσος (Κώστας Κράππας, εργάτης γης ,Γενίτσαρης), Σταυρούλα (Νίκος
Λαϊνάς, ξυλουργός), Γιάννης Σαμαράς ή Χριστόπουλος(σαγματοποιός, εκ των
συντακτών της περίφημης Τρουμπέτας) Νιόνιος Παπαλάλας-Παπακυριακόπουλος
(άνεργος τότε, μετά παπάς), Γιώργης Κοκοτσής(εργάτης) ,Γενοβέζος ή Ραμπαγάς
(εργάτης γης),Αγγελής Χειμάρας. Στην Εσμέ:
Εσμέ (Πάνος Καραμέρος, έκανε και τον χοροδιδάσκαλο, Δρόσος (Αλέκος
Παπαβλασόπουλος ή Ντάριος), Κάρμεν ,δούλα της Εσμέ (Νίκος Λαϊνάς), Δούλος
Δρόσου (Γιάννης Σαμαράς και ο Νιόνιος Παπαλάλας(βγήκε μ ε τη σημαία και
ανήγγειλε την Επανάσταση του ’21).