28/12/21

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΔΑΣ, Το πλοίο του Κ.Π.Καβάφη

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΔΑΣ, Το πλοίο του Κ.Π.Καβάφη
Το ποίημα του Κ.Π.Καβάφη «Του πλοίου» , τυπωμένο σε ένα αριθμημένο μονόφυλλο που ανακάλυψε και χάρισε πριν από πολλά χρόνια στον νέο ποιητή τότε Βασίλη Λαδά , λάτρη του μεγάλου Αλεξανδρινού (και γιατί το ποίημα αναφερόταν στη θάλασσα του Ιονίου Πελάγους που βρέχει την πόλη του την Πάτρα), Αθηναίος παλαιοπώλης, είναι ο μίτος που ξετυλίγει ένα απολαυστικό αφήγημα του Πατρινού ποιητή και συγγραφέα ,το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μανδραγόρας». Το ποίημα αυτό και το ημερολόγιο του Κ.Π.Καβάφη δίνει την αφορμή στον Β.Λαδά, να επιχειρήσει ένα, απολαυστικό για τον αναγνώστη, ταξίδι αναζήτησης, στο οποίο εμπλέκονται διάφορα ετερώνυμα πρόσωπα και πράγματα, τόποι και τοπία, όπως ο προαναφερθείς παλαιοπώλης, ο κορνιζοποιός Κ.Χ., η Πάτρα του 1901,το Ιόνιον Πέλαγος, το ατμόπλοιο Scilla di Rubatino στο οποίο συνταξίδευε προς Ιταλία ο ποιητής με τον πρίγκηπα Νικόλαο και κάποιον νεαρό της οικογένειας Ανάργυρου Σιμόπουλου, η Άμφισσα και ο εκεί λόγιος και εκδότης περιοδικών φαρμακοποιός Α.Κ., το ανεύρετο λόγω της ομίχλης εκείνης της ημέρας χωριό Σεγδίτσα, η Αλεξάνδρεια (επίπεδη σαν μια σχεδία μέσα στη θάλασσα),με το σπίτι και την οδό Καβάφη, μια (ακόμη, ανάμεσα στις τόσες άλλες δικές του για τον Καβάφη) διάλεξη στο Πολύεδρο εν έτει 1996, η πανδημία και η καραντίνα που ναι μεν έδωσαν το χρόνο για τη συγγραφή του σύντομου αφηγήματος και που όμως εμπόδισαν τον συγγραφέα να συνεχίσει τα αγαπημένα του ταξίδια με το πλοίο της γραμμής Πάτρα-Αγκόνα. Ο Β.Λαδάς, λάτρης και βαθύς μελετητής του Καβάφη, δίνει πλήθος πληροφοριών και στοιχείων τόσο για το ποίημα, τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε όσο και για τον ίδιο τον ποιητή και το σύντομο πέρασμά του από την Πάτρα. Γραφή μεστή, , ουσιαστική, με εύστοχα σχόλια για μνήμες και σημερινές καταστάσεις, στο πνεύμα των Καβαφικών στοχασμών και εμπνεύσεων. Αξίζει να διαβαστεί και όχι μόνο από τους φίλους του Καβάφη και της ποίησης. Εκδόσεις «Μανδραγόρας» ,Αθήνα 2021.Σελ.80,εξώφυλλο Σωτήρης Σόρογκας. Διονύσης Κράγκαρης

4/9/21

ΠΩΣ ΔΕΝ ΗΡΘΕ Ο ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΣΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ

1977, δεν θυμάμαι ακριβώς ποιόν μήνα, δέχομαι ως πρόεδρος της Μορφωτικής Ένωσης Λεχαινών "Ανδρέας Καρκαβίτσας",τηλεφώνημα από τον καλλιτεχνικό μάνατζερ του Μίκη Θεοδωράκη, Βασίλη Στραβόλαιμο για τη διοργάνωση συναυλίας του συνθέτη στα Λεχαινά, στο πλαίσιο σειράς συναυλιών του στην ελληνική επαρχία.Κλείνουμε ευχαρίστως τη συμφωνία και περιμένουμε.Δυστυχώς οι συναυλίες του μεγάλου δημιουργού ματαιώνονται λόγω της τότε εναντίον του ανοικτής πολεμικής από την ΚΝΕ. Με αυτήν την αιτία τα Λεχαινά έχασαν την ευκαιρία να τιμήσουν και να δουν από κοντά τον αγαπημένο συνθέτη, είχαν όμως τη δυνατότητα χάρη στον Σύλλογο να απολαύσουν τη μουσική του σε τρεις συναυλίες που διοργανώθηκαν στην αίθουσά του συλλόγου(πρώην κιν/φος Εσπερος).Και στις τρεις συναυλίες πλήθη κόσμου κατέκλυσαν την αίθουσα και υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό τη μοθσική και τα τραγούδια του Μίκη και τους καλλιτέχνες που αυτός καθιέρωσε.Η πρώτη συναυλία έγινε στις 27 Αυγούστου 1976 με την ορχήστρα του Μ.Θεοδωράκη και συμμετοχή των τραγουδιστών Βασίλη Παπακωνσταντίνου,Αντώνη Καλογιάννη, Αφροδίτης Μάνου,ΣοφίαςΜιχαηλίδου,Κατερίνας Μπεκζοπούλου και σολίστ τον Χρήστο Κωνσταντίνου.Η δεύτερη πραγματοποιήθηκε την 17 Νοεμβρίου 1976 με τη Μαρία Φαραντούρη και τον Πέτρο Πανδή και η τρίτη στις 24 Μαϊου 1979 με τη Μαρία Δημητριάδη και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Δ.ΚΡ.

30/7/21

"ΕΦΥΓΕ" Ο ΧΑΡΑΚΤΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΕΞΑΡΧΟΠΟΥΛΟΣ

Μια σημαντική απώλεια για την Τέχνη και την Ηλεία.Απεβίωσε χθες στην Αθήνα ο χαράκτης και καθηγητής της ΑΣΚΤ Θανάσης Εξαρχόπουλος (Πύργος 1927).Είχαμε την τιμή να τον γνωρίσουμε από κοντά και να συνεργαστούμε στο αφιέρωμα του περιοδικού Διάλογος (τχ.12-13/1981) της Μορφωτικής Ένωσης Λεχαινών Ανδρέας Καρκαβίτσας και στην έκδοση από τον ίδιο Σύλλογο του βιβλίου "Κιαροσκούρο" (1982) του, Ηλείου επίσης, ζωγράφου Δανιήλ.Θα τον θυμόμαστε για όσα μας δίδαξε και για το σπουδαίο έργο (χαρακτικό,ζωγραφικό και ποιητικό) που άφησε.

29/7/21

ΠΕΘΑΝΕ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΔΑΝΙΚΑΣ

Σε ηλικία 63 ετών έφυγε από τη ζωή ο αγαπητός φίλος Λευτέρης Δανίκας (Αμαλιάδα 1958), σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός, αδερφός του δημοσιογράφου και κριτικού κινηματογράφου, Δημήτρη Δανίκα. Τον τελευταίο καιρό ο Λευτέρης Δανίκας αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Μια από τις πιο γνωστές του ταινίες ήταν η μικρού μήκους «Ανατολικά της Εδέν» του 1985. Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών αποχαιρετά τον Λευτέρη Δανίκα: «Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών αποχαιρετά τον σκηνοθέτη, σεναριογράφο, παραγωγό και αγαπημένο μέλος της, Λευτέρη Δανίκα. Ο Λευτέρης παρέμεινε πάντα ένας σπουδαίος και μοναδικός καλλιτέχνης, που άφησε πίσω του ένα απόλυτο προσωπικό στίγμα. Το ποικίλο έργο του θα προβάλλει πάντα ζωντανό το πορτραίτο ενός πραγματικά γνήσιου δημιουργού, με έντονη σε όλους μας την μνήμη του στις διαδρομές της ζωής και της Τέχνης του. Έδειξε σε όλους μας ότι για να γίνεις καλλιτέχνης πρέπει να ζεις σαν καλλιτέχνης, να γίνεις ο ίδιος έργο τέχνης, πράγμα που τήρησε και διατήρησε μέχρι το τέλος χωρίς να φοβάται κανένα τίμημα».

13/5/21

ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΡΚΑΒΙΤΣΑ

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι ένα μεγάλο μας όνειρο γίνεται πραγματικότητα ! Κι' αυτό γιατί καθώς το 2022 συμπληρώνονται 100 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου Λεχαινίτη λογοτέχνη Ανδρέα Καρκαβίτσα , ο Όμιλος Φίλων Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λεχαινών και η Δημοτική Βιβλιοθήκη διοργανώνουν Διεθνές Συνέδριο , υπό την αιγίδα του Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης , προς τιμήν του Ανδρέα Καρκαβίτσα έχοντας εξασφαλίσει στην Επιστημονική Επιτροπή του συνεδρίου την συμμετοχή κορυφαίων επιστημόνων διεθνούς κύρους. Ανδρέας Καρκαβίτσας ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΣΤΑ ΛΕΧΑΙΝΑ ΗΛΕΙΑΣ 4-6 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2022 «Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας και η εποχή του. Λογοτεχνία, Γλώσσα, Πολιτική» Τον Οκτώβριο του 2022 συμπληρώνονται100 χρόνιααπό το θάνατο του Λεχαινίτη λογοτέχνη Ανδρέα Καρκαβίτσα. ΗΔημοτικήΒιβλιοθήκη Λεχαινών και ο Όμιλος Φίλων Δημοτικής Βιβλιοθήκης υπό την αιγίδα του Δήμου Ανδραβίδας – Κυλλήνης διοργανώνουν διεθνές συνέδριο στα Λεχαινά, τη γενέτειρα του Καρκαβίτσα, για να τιμήσουν το έργο του που σημάδεψε το τέλος του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού.Καθώς ο Καρκαβίτσας έχει καταξιωθεί από τη φιλολογική κριτική ως ένας σημαντικός λογοτέχνης της γενιάς του 1880, αν και παρατηρείται υποχώρηση της μελέτης του έργου του στη σχολική εκπαίδευση, και επειδή υπάρχουν αρκετές πτυχές της συγγραφικής του δράσης που δεν έχουν έως τώρα ερευνηθεί συστηματικά, αξίζει να το εξετάσουμε εκ νέου. Ο λαμπρός χειρισμός της γλώσσας στο συγγραφικό έργο του Καρκαβίτσα, η κοινωνική κριτική που ασκεί στα κείμενά του, αλλά και η αρθρογραφία του καθιστούν το έργο του διαχρονικό και επίκαιρο. Στόχος, λοιπόν, του συνεδρίου είναι να επανεκτιμήσει το έργο του Καρκαβίτσα υπό το φως των νέων επιστημονικών προσεγγίσεων. Επιστημονική επιτροπή με αλφαβητική σειρά 1. Λάμπρος Βαρελάς, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Φιλολογίας Α.Π.Θ. 2. Roderick Beaton, Emeritus Koraes Professor of Modern Greek and Byzantine History, Language and Literature Department of Classics King’s College London. 3. ΛιάναΓιαννακοπούλου, Senior research Fellow, Faculty of Modern and Medieval Languages and Linguistics, University of Cambridge. 4. Γεωργία Γκότση, Αναπληρώτρια καθηγήτρια Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών, Τμήμα Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Πατρών. 5. Johanna Hanink, Associate Professor of Classics, Brown University. 6. Διονύσης Κράγκαρης, νομικός, λογοτέχνης. 7. Peter Mackridge, Emeritus Professor of Modern Greek, Faculty of Medieval and Modern Languages, University of Oxford. 8. Ουρανία Πολυκανδριώτη, Διευθύντρια ερευνών Τομέας Νεοελληνικών Ερευνών Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (Ε.Ι.Ε), 9. ΔημήτρηςΤζιόβας, Professor of Modern Greek Studies, Centre for Byzantine, Ottoman and Modern Greek Studies, University of Birmingham. 10. Ανδρέας Φουσκαρίνης, φιλόλογος, ποιητής. 11. Χρίστος Χατζηιωσήφ, Ομότιμος καθηγητής Ιστορίας Πανεπιστημίου Κρήτης. 12. Δημήτρης Ψυχογιός, ομότιμος καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού. 13. Ελένη Ψυχογιού, λαογράφος, ερευνήτρια του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών. Θεματικοί άξονες συνεδρίου 1. Ο Καρκαβίτσας και η εποχή του (ιστορικό και πολιτισμικό περίγραμμα): Ζητούμενο είναι να δοθεί το ιστορικό περίγραμμα της εποχής κατά την οποία έδρασε ο Καρκαβίτσας. Για παράδειγμα, τι ήταν η Αθήνα αλλά και τα Λεχαινά και η Ηλεία της εποχής του, ποιος ήταν ο ρόλος και η σημασία του Τύπου, πώς αντιμετωπιζόταν η λογοτεχνία ως παραγωγή και ως ανάγνωση μέσα στις ιδιαίτερες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ούαιώνα. 2. Ο Καρκαβίτσας ως λογοτέχνης: Στόχος είναι να αποτιμηθεί το έργο του από τους νεότερους επιστήμονες υπό το πρίσμα νέων προσεγγίσεων της σύγχρονης λογοτεχνικής θεωρίας. 3. Ο Καρκαβίτσας και το γλωσσικό ζήτημα: Η εμπλοκή του Καρκαβίτσα στο γλωσσικό ζήτημα, η επιλογή της δημοτικής γλώσσας για τη συγγραφή των έργων του υπό την επίδραση του έργου του Γιάννη Ψυχάρη Το Ταξίδι μου το 1888, η συμμετοχή του σε συλλόγους, όπως «Γλώσσα και Ζωή»(1905) και «Εκπαιδευτικός Όμιλος»(1910), αποτελούν πεδία που δεν έχουν ερευνηθεί επαρκώς και δεν έχει διαπιστωθεί κατά συνέπεια η επίδραση της επιλογής του γλωσσικού οργάνου στην ποιότητα του λογοτεχνικού του έργου. 4. Ο Καρκαβίτσας και η πολιτική: Η σχέση του Καρκαβίτσα με την πολιτική είναι ένα πεδίο εντελώς ανεξερεύνητο. Θέματα που μπορούν να μελετηθούν είναι το ενδιαφέρον του για το 1821, η πίστη του στο ελληνικό έθνος, η επίδραση που άσκησε στο έργο και στην προσωπικότητά του ο πόλεμος του 1897, η στάση του απέναντι στα πολιτικά φαινόμενα της εποχής του όπως διαφαίνεται μέσα από το έργο του, η εμπλοκή του στο Κίνημα στο Γουδί, η στάση του στο Διχασμό στο πλευρό του βασιλιά και οι αντιβενιζελικές του πεποιθήσεις. 5. Τα Ταξιδιωτικά του Καρκαβίτσα: Μεγάλο ενδιαφέρον έχει να αναζητηθεί το πώς τα ταξίδια, οι περιηγήσεις και τα ταξιδιωτικά του ημερολόγια, είτε αφορούν την ξηρά είτε τη θάλασσα, αποτέλεσαν πηγή για τη λογοτεχνική του δημιουργία, αλλά και να διαφανεί το ιδεολογικό και αισθητικό τους υπόστρωμα. 6. Ο Καρκαβίτσας ως συγγραφέας σχολικών εγχειριδίων: Αυτό το εγχείρημα αποτέλεσε τον τελευταίο σταθμό της διηγηματογραφίας του. Είναι ένα πεδίο που παραμένει εντελώς άγνωστο και αποκαλύπτει την ικανότητα του Καρκαβίτσα να απευθύνεται με το λογοτεχνικό του έργο και σε μικρότερες ηλικίες. Ζητούμενο είναι να δούμε τις θεματικές με τις οποίες ασχολείται(μυθολογία, φύση, πατριδογνωσία, παράδοση), οι οποίες αφενός ανταποκρίνονται στα επίσημα εκπαιδευτικά προγράμματα, αφετέρου φωτίζουν τα ενδιαφέροντά του από μια άλλη σκοπιά. Επίσης, μπορούμε να εντοπίσουμε τις διαφαινόμενες παιδαγωγικές του αντιλήψεις, καθώς και τη σχέση των αντιλήψεων αυτών με άλλα κείμενα και ιδέες της εποχής. 7. Τα λαογραφικά στοιχεία στο έργο του Καρκαβίτσα: Επηρεασμένος από τον Νικόλαο Πολίτη, όπως όλη η λογοτεχνική γενιά του 1880, ο συγγραφέας αναζητά την ταυτότητα του λαού στα έθιμά του, στα τραγούδια και τις ιστορίες του και εμπλουτίζει με αυτά το λογοτεχνικό του έργο. 8. Η συνομιλία με τους ομοτέχνους του: Η σχέση του Καρκαβίτσα, λογοτεχνική και φιλική, με τους ομοτέχνους του, όπως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Κωστής Παλαμάς, ο Αλέξανδρος Πάλλης, που υπήρξε γενναίος χρηματοδότης των δημοτικιστών, δεν έχει μελετηθεί. Για παράδειγμα, πολύ σημαντική υπήρξε η φιλία του με τον Κώστα Χατζόπουλο, η οποία, επίσης,δεν έχει επαρκώς ερευνηθεί. 9. Η γυναίκα στο έργο του Καρκαβίτσα: Το έργο του μπορεί να αξιολογηθεί και μέσα από τη διάσταση των έμφυλων σχέσεων και των σπουδών του φύλου. 10. Η αρχαιότητα στο έργο του Καρκαβίτσα: Ο Καρκαβίτσας εντασσόμενος στο κίνημα του δημοτικισμού θα ενδιαφερθεί περισσότερο για τη βυζαντινή εποχή και την περίοδο της Τουρκοκρατίας και θα αποκηρύξει την αρχαιότητα, η οποία, όμως, δεν απουσιάζει από το έργο του, όπως φαίνεται χαρακτηριστικά στη νουβέλα του ο Αρχαιολόγος. 11. Η σχέση του Καρκαβίτσα με τα Λεχαινά και τον Κάμπο της Ηλείας: Η σχέση τουΚαρκαβίτσα με τον γενέθλιο τόπο υπήρξε αμφίδρομη και διηνεκής. Θα άξιζε να μελετηθούν οι επιδράσειςστο έργο του, οι εκδηλώσεις που αφιερώθηκαν στο πρόσωπό του, οι φορείς και τα πρόσωπα που ενεπλάκησαν σε αυτές, καθώς και οι επίγονοι στο Ηλειακό λογοτεχνικό και πολιτιστικό περιβάλλον. 12. Η πρόσληψη του Καρκαβίτσα: Στις 11 Ιανουαρίου 2020 ο Όμιλος Φίλων Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λεχαινών οργάνωσε παρουσίαση του graphicnovel του Ζητιάνου του Ανδρέα Καρκαβίτσα από τον Κανέλλο Cob. Αυτή η ευκαιρία αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για το έργο του Καρκαβίτσα και μας οδήγησε στην επιλογή αυτής της θεματικής,για να αναζητήσουμε την επίδρασή του σε σύγχρονους συγγραφείς, αλλά και δημιουργικές μεταπλάσεις του έργου του και μεταφορές των κειμένων του σε άλλες μορφές τέχνης (comics, θέατρο, τηλεόραση). Υποβολή προτάσεων: 31. 03. 2022. Τίτλος πρότασης, περίληψη μέχρι 300 λέξεις και σύντομο βιογραφικό στις παρακάτω ηλεκτρονικές διευθύνσεις. Διάρκεια εισηγήσεων: 20 λεπτά. Αποδοχή προτάσεων: 30. 04. 2022. Διευθύνσεις επικοινωνίας: Ευγενία Αδαμοπούλου eugadamo@otenet.grκαιeugadamo@gmail.com Τηλέφωνο επικοινωνίας: Ευγενία Αδαμοπούλου(0030)6974041096 ΟΜΙΛΟΣ ΦΙΛΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΛΕΧΑΙΝΩΝ

27/4/21

Η νέα ποιητική συλλογή του Χρήστου Ντάντου "Τα αναιδέστατα "αν" του αν-θρώπου"

Από τις εκδόσεις "Οροπέδιο" μόλις κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του Χρήστου Ντάντου "Τα αναιδέστατα "αν" του αν-θρώπου".Πρόκειται για το ένατο ποιητικό βιβλίο του.Έχουν προηγηθεί οι συλλογές: Στην ουρά της χιλιετηρίδας (1984),Για μια λευκή σελίδα(1997),Το πέρασμα των νερών (2001), Ο σκιέρ των σκιών(2008), Λερναίες φήμες (2012),Επί ανέμων,ασπαλάθων και απήγανων (2014),Μικρογραφίες (2016),Τα ψαλιδόνια και άλλα επικίνδυνα σλάλομ(2017).
.Στο σύντομο βιογραφικό του διαβάζουμε:"Ο Χρήστος Ντάντος γεννήθηκε στα Λεχαινά το 1950.Τελείωσε, ως εσωτερικός μετανάστης, τις δύο τελευταίες τάξεις του παλιού εξατάξιου Γυμνάσιου στο Ηράκλειο ;Αττικής (όπου μοιραία εχωροχρόνισε), κι απ΄όπου έκτοτε συνεχώς επιστρέφει.Περιπλανήθηκε χρόνια σε Πανεπιστημιακές σχολές, ολοκληρώνοντας τελικά σπουδές Μαθηματικών στην Αθήνα.Εργάστηκε στην ιδιωτική εκπαίδευση. Από το 1984 προσθέτει κατά διαστήματα τυπωνένες σελίδες στο μοναδικό τελικό του βιβλίο. Αφιέρωσε την δεκαετία 1971-1981 στην τραγουδοποϊα και τη μελοποίηση."

5/4/21

Διονύση Αλικανιώτη,Δρ.του Δικαίου, "Οι αναμνήσεις μου από τα Λεχαινά και από τη φοίτησή μου στο Γυμνάσιο,1963-1969" (εκδόσεις Ηρόδοτος)

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΖΗΤΗΘΕΙ.Μόλις κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Λεχαινίτη δικηγόρου και συγγραφέα Διονύση Αλικανιώτη,Δρ.του Δικαίου, με τίτλο "Οι αναμνήσεις μου από τα Λεχαινά και από τη φοίτησή μου στο Γυμνάσιο,1963-1969" (εκδόσεις Ηρόδοτος).Με το βιβλίο αυτό ο πολυγραφότατος και βραβευμένος από την Ακαδημία Αθηνών συγγραφέας και επιστημονικός ερευνητής, καταθέτει με γλαφυρό τρόπο, ειλικρίνεια ,αμεσότητα αλλά και γενναιότητα όσα έζησε στο σχολείο εκείνης της εποχής, για πρόσωπα (διευθυντές,καθηγητές και συμμαθητές) και καταστάσεις (αυταρχικό και θεολογοκρατούμενο περιβάλλον).Το βιβλίο (το οποίο πρέπει να σημειωθεί είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Γυμνασιάρχη Γεωργίου Οικονόμου και των συμμαθητών του συγγραφέα Αντωνίας Δ.Τριτάρη και Δημητρίου.Ιω.Μαγκλάρα) περιέχει ακόμη ενδιαφέροντα στοιχεία για τη γενέτειρα αλλά και το γενεαλογικό δέντρο του συγγραφέα.

25/3/21

60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΛΕΧΑΙΝΩΝ ΚΑΙ Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΣΙΑΝΟΣ

Σαν χθες 24 Μαρτίου 1963 έγιναν τα εγκαίνια της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λεχαινών."Την ίδρυσε με γενναία δωρεά βιβλίων το εκλεκτό τέκνο των Λεχαινών, ρέκτης της Τέχνης και της Επιστήμης, ο οφθαλμίατρος Βασίλειος Ηλία Δημησιάνος.Στη σεμνή γιορτή των εγκαινίων παρέστησαν οι αρχές των Λεχαινών,φίλοι των Γραμμάτων από τον κάμπο και πλήθος κόσμου.Μετά τον αγιασμό ο δήμαρχος Ανδρέας Τρυφωνόπουλος εξέφρασε δημόσια τις ευχαριστίες του κοινού των Λεχαινών στον δωρητή.Οι δε Γυμνασιάρχης Λεχαινών Θ.Ψυχάρης, ο Επιθεωρητήςς Δημοτ. Σχολείων Λεχαινών Κ.Ξαρλής, ο πολιτευτής Ι.Ηλιόπουλος και ο πρόεδρος της Βιβλιοθήκης Αμαλιάδας Κωστάκης Αποστολόπουλοες εξήραν την σημασιαν της δωρεάς για την καλλλιέργειαν του πνεύματος στα Λεχαινά, ο δε διευθυντής μας Ντίνος Δ.Ψυχογιός, σαν κύριος ομιλητής ανέπτυξε το θέμα "Το Πνεύμα στην Ηλεία"...." γράφει στα Ηλειακά του ο εκδότης του Ντίνος Ψυχογιός (τχ. ΚΒ΄1963). Τί είχε προηγηθεί όμως ,το γράφει ο ίδιος ο Ντίνος Ψυχογιός στο τεύχος ΙΗ΄/1959 του ίδιου περιοδικού, δηλαδή τέσσερα χρόνια πριν:" Τα Λεχαινά σύντομα θα αποκτήσουν την Βιβλιοθήκη τους χάρις στην πολύτιμη μα και ευγενική προσφορά του εκλεκτού τέκνου τους και διακεκριμένου Οφθαλμιάτρου της Αθήνας Βασιλ.Η Δημησιάνου.Ρέκτης των Γραμμάτων και φιλότεχνος ο κ.Δημησιάνος, κάνει την γενναία τούτη προσφορά στην γενέτειρά του, από άμετρη αγάπη και στοργή. Ήδη έχει αποστείλει άνω των 700 τόμων διαλεχτών πανάκριβων και ομοιόμορφα βιβλιοδετημένων βιβλίων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι περί τους 200 τόμοι πολυτελούς έκδοσης αποκλειστικά αφιερωμένοι στην Τέχνη.Είναι μια συλλογή, σωστά καλλιτεχνήματα, που σπάνια συναντάται ακόμη και στις καλά καταρτισμένες βιβλιοθήκες. Η Βιβλιοθήκη δωρήθηκε στον Δήμο Λεχαινών και η οργάνωσή της και λειτουργία της ανετέθη από τον δωρητή στον Διευθυντή μας.Τα Λεχαινά εκτιμώντα την πολύτιμη προσφορά(που κάθε χρόνο θα συνεχίζεται από τον κ.Δημησιάνο με 300-500 τόμους)θα καταβάλουν, είμαστε βέβαιοι,κάθε φιλότιμο προσπάθεια να φανούν αντάξιοι και του δυσαπόχτητου Δώρου και των προσδοκιών του εκλεκτού τέκνου τους για την αξιοπόίηση της προσφοράς τους". Από το 1959 πέρασαν σχεδόν δύο χρόνια και στις 5/6/1961 το Δημοτικό Συμβούλιο Λεχαινών απεφάσισε την ίδρυση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης με την 25/1961 απόφασή του περί συστάσεως Νομικού Προσώπου με την ονομασίαν "Δημοτική Βιβλιθήκη Λεχαινών", επί Δημαρχίας Ανδρέα Τρυφωνόπουλου.Μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου:Δημήτριος Μπαλαούρας, Νικόλαος Ζαροκανέλλος, Χρήστος Βεσκούκης,Παναγιώτης Κεφάλας, Κων/νος Σερέτης, Άγγελος Ζαπάντης.Η απόφαση αυτή δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 211/3.11.1961.Τροποποιήθηκε το 1985 με την 2/1985 απόφαση του Δ.Σ. Λεχαινών, ώστε να διοικείται από 5 μελές ΔΣ θα το αποτελούν ο Δήμαρχος, δύο δημοτικοί σύμβουλοι και δύο δημότες.(Ορίστηκαν αντιστοίχως οι Θανάσης Τσάγκος, Νίκος Σεφερλής, Βαγγέλης Μπαλαούρας,Τάκης Λαϊνάς και Δημήτρης Χριστοφίδης) και να επιχορηγείται από τον Δήμο με 100000 δρχ τουλάχιστον, ετη ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΣΙΑΝΟΣ (Ομιλία του Διονύση Κράγκαρη που έγινε στην τιμητική εκδήλωση για τον Βασίλη Δημησιάνο την 23/4/1979 στα πλαίσια των Καρκαβιτσείων 1979, που οργάνωσε η Μορφωτική Ένωση Λεχαινών Ανδρέας Καρκαβίτσας)
Ο Βασίλης Δημησιάνος σύνδεσε τ΄ όνομά του με την επιστήμη της Οφθαλμολογίας χάρη στην οποία απέκτησε παγκόσμια δόξα, με την πολιτική καθώς υπήρξε από τα φοιτητικά του χρόνια δραστήριο στέλεχος του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και με τα Λεχαινά, τη γενέτειρά του, στην οποία στα τελευταία χρόνια της ζωής του θέλησε ν ΄αφιερώσει ολόκληρη την περιουσία του, δημιουργώντας κτίριο βιβλιοθήκης-πινακοθήκης με πλούσια συλλογή βιβλίων και πινάκων και ενισχύοντας με διάφορους τρόπους την πνευματική ανάπτυξη του τόπου. Ένα όμως ιατρικό ατύχημα ήταν μοιραίο για τη ζωή του κι εδώ πρέπει να αποκατασταθεί η αλήθεια. Δεν πέθανε από καρκίνο των ματιών, όπως έσπευσαν να πουν και να γράψουν διάφοροι απληροφόρητοι. Είχε πάει για εξετάσεις στη Γαλλία και στη διάρκεια μιας ακτινογραφίας (αρτηριογραφήματος) έπαθε σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Σε κωματώδη κατάσταση μεταφέρθηκε στην Αθήνα και μετά από λίγες ημέρες πέθανε. Η σορός του μεταφέρθηκε στα Λεχαινά που πολύ αγάπησε και τάφηκε στο μνήμα της μάνας του που τον σπούδασε με τόσες και τόσες στερήσεις. Στο μνήμα αυτό επάνω , πριν λίγα χρόνια (1955) είχε στήσει ένα άγαλμα της μάνας του, έργο του γλύπτη Χρήστου Καπράλου και είχε γράψει στη βάση του αγάλματος «Οσα σκεπάζει ο ουρανός, τόσα σκεπάζει η μάνα».(φωτό από το νεκροταφείο των Λεχαινών) Ο ξαφνικός και απροσδόκητος θάνατός του, στέρησε τα Λεχαινά από ένα μεγάλο έργο. Αλλά στο γεγονός αυτό δεν συνέβαλε μόνο ο θάνατος. Αποφασιστική στάθηκε και η συστηματική κωλυσιεργία των τότε παραγόντων των Λεχαινών στους οποίους ο Β.Δ. είχε αναθέσει από χρόνια να του βρουν οικόπεδο σε ήσυχο μέρος για να το αγοράσει και να χτίσει με δικά του χρήματα το έργο που αναφέραμε πιο πάνω. Αλλά οι τοπικοί παράγοντες, είτε από πολιτική εμπάθεια και μισαλλοδοξία είτε από αδιαφορία, δεν μπόρεσαν να βρουν ένα οικόπεδο. .Ευτυχώς όμως που ο Δ.Β πρόλαβε να συμβάλει στην ίδρυση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης κι αυτό έγινε με τις διαδοχικές δωρεές μεγάλου αριθμού βιβλίων ανεκτίμητης αξίας προς τον Δήμο (γράφουμε παραπάνω) και ζωγραφικών πινάκων μεγάλων Ελλήνων ζωγράφων(Γουναρόπουλος, Κόντογλου, Κανέλλης). Ετσι πρόλαβε να στηθεί και να λειτουργήσει η Δημοτική Βιβλιοθήκη Λεχαινών…. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ Ο Βασίλης Δημησιάνος γεννήθηκε στα Λεχαινά το 1903 ,αλλά κατάγεται από την Κεφαλλονιά (χωριό Μαυράτα) στην οποία γεννήθηκαν οι γονείς του .Οι τελευταίοι κυνηγημένοι από τη φτώχεια του νησιού, αναγκάστηκαν να έρθουν και να δουλέψουν στον πλούσιο κάμπο τους .Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο σπίτι του Σχοινά που έχει έδώ και λίγα χρόνια γκρεμιστεί,,απέναντι από το Γυμνάσιο. Ο Β.Δ. είχε τρεις αδελφούς και δύο αδελφές. Τέλειωσε το δημοτικό σχολείο και το σχολαρχείο στα Λεχαινά. Ευτύχησε δε να έχει έναν σωστό και εμπνευσμένο σχολάρχη, τον Βασίλη Μουρίκη που τον είχε βαφτίσει κιόλας δίνοντά του τ΄ όνομά του. Ο σχολάρχης διείδε την εξυπνάδα του μικρού μαθητή του και ανάγκασε τους γονείς του να τον σπουδάσουν. Ετσι τέλειωσε το Γυμνάσιο στην Πάτρα κι αργότερα σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Μεταπτυχικαές σπουδές έκανε στη Γαλλία (Λυών) και στη Γερμανία(Χαϊλδεμβέργη).Το 1930 διορίστηκε επιμελητής στη νεοσύστατη έδρα Οφθαλμολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας την οποία κατείχε ο καθηγητής Φωκάς Κοσμετάτος. Το πανεπιστημιακό όμως κλίμα με τους συμβιβασμούς και τις πολιτικές ανωμαλίες της εποχής δεν ταίριαζε στον ανήσυχο και τολμηρό χαρακτήρα του Δημησιάνου. Πριν τον διώξουν με το Ιδιώνυμο και τις δηλώσεις μετανοίας, παραιτήθηκε το 1934, θέλοντας να διατηρήσει μια πολυδιάστατη αγωνιστική παρουσία στη δημόσια ζωή της Χώρας, γεγονός που αποδεικνύεται και με τη σταθερή άρνησή του να δεχθεί πανεπιστημιακή έδρα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ζυρίχη) σε προτάσεις που του έγιναν αργότερα. Την επιστήμη όμως την υπηρέτησε με πάθος, πήρε μέρος σε πολλά διεθνή επιστημονικά συνέδρια και έγραψε πολλές εργασίες και με ανεπανάληπτη ανθρωπιά που δίκαια του δίνει τον τίτλο του «λαϊκού γιατρού». Δίπλα στην επιστήμη ο Β.Δ. βάζει σαν σκοπό της ζωής του τον πολιτικό αγώνα .Δεν είναι μόνο ο καταξιωμένος επιστήμονας στη λαϊκή συνείδηση. Είναι ο κοινωνικός αγωνιστής που έβαλε τη ζωή του και το έργο του με συνέπεια στο προοδευτικό κίνημα της Χώρας. Μόλις γυρίζει από τις σπουδές του στο εξωτερικό γίνεται δραστήριο μέλος του κομμουνιστικού κινήματος(1928-30). Από τότε η ζωή του είναι μια διαρκής περιπέτεια, ένας αδυσώπητος αγώνας .Γνωρίζει την εξορία επί Μεταξά,(στη φωτογραφία μεταφέρεται με το βαπόρι " Μαρία Λ " στις 23/10/1935 μαζί με άλλους εξόριστους στον ΑηΣτράτη ,κάτω πρώτη σειρά αριστερά δεύτερος ο Δ.Γληνός τρίτος ο Β.Δημησιάνος τέταρτος ο Κώστας Βάρναλης) ενώ στην περίοδο της Κατοχής βγαίνει στην παρανομία, συμμετέχει ενεργά στο ΕΑΜ και φεύγει απεσταλμένος του στη Μέση Ανατολή. Εκεί συλλαμβάνεται και φυλακίζεται από τους Άγγλους και ο Π.Κανελλόπουλοες όταν περνά μαζί με τον Άρη από τα Λεχαινά (1944) ζητά πληροφορίες γι αυτόν από τους συγγενείς του. Στην περίοδο του Εμφυλίου, με τον οποίο διαφωνεί έντονα και διαχωρίζει τη θέση του, , εξορίζεται και πάλι. Αργότερα συμμετέχει στην ίδρυση της ΕΔΑ, ΄διατελεί αντιπρόεδρος στον Ελληνοσοβιετικό Σύνδεσμο, (στη φωτογραφία με τον Σοβιετικό κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1962) κάνει ταξίδια στη Μόσχα και στο Πεκίνο μαζί με Π.Χάρη και Ι.Μ.Παναγιωτόπουλο, ενώ διατηρεί πάντα στενές σχέσεις με πλήθος πολιτικών, καλλιτεχνών και διανοουμένων. Απόδειξη της σχέσης του με τους καλλιτέχνες και λογοτέχνες είναι η τεράστια βιβλιοθήκη που διατηρούσε και το πλήθος των πινάκων που κατείχε. Τα Λεχαινά δεν ξέχασαν τον Βασίλη Δημησιάνο. Ήδη από το 1976 μια κεντρική οδός της γενέτειράς του φέρει τ΄ όνομά του... Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ Η Βιβλιοθήκη αρχικώς στεγάστηκε στο ισόγειο της οικίας (έχει κατεδαφισθεί από χρόνια) Θ.Μπρέζα επί της πλατείας Χατζηγιάννη. Μετά την κατασκευή του νέου δημαρχείου επί δικτατορίας μεταφέρθηκε στην ισόγειο αίθουσά του. Επί δημαρχίας Δ.Χατζηγιάννη μεταφέρθηκε στον δεύτερο όροφο του δημαρχείου και από κει (επί δημαρχίας Δ. Αρβανίτη) σε νοικιασμένη αίθουσα του κτιρίου Μαστροβασίλη, όπου τη λειτουργία της έχει αναλάβει ο «΄Ομιλος Φίλων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Λεχαινών». Ελπίζουμε να ολοκληρωθεί σύντομα ο ΑΣΟ, ώστε η Δημοτική Βιβλιοθήκη να αποκτήσει μόνιμη και κατάλληλη στέγη για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της νέας εποχής. (ΚΕΙΜΕΝΟ ΥΠΟ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ) ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΡΑΓΚΑΡΗΣ

10/1/21

>ΠΡΙΝ 50 ΧΡΟΝΙΑ!Γενάρης 1971.Καραντίνα τότε σκληρή-στρατιωτική δικτατορία.Νέοι εμείς ιδρύουμε τον Σύλλογο.Μορφωτική και Ψυχαγωγική Ενωση Λεχαινών ο Ανδρέας Καρκαβίτσας.Τον ίδιο χρόνο με τροποοίηση του καταστατικού αφαιρείται απί την επωνυμία η λέξη "Ψυχαγωγική").Την πρωτοβουλία την παίρνει μια παρέα φοιτητών, αποφοίτων της τάξης 1965 του Λυκείου Λεχαινών ,που το 1963 είχαμε εκδώσει μαθητικό περιοδικό με τον τίτλο "Νέα Γενιά".(Αγνούσαμε τότε παντελώς ότι έτσι λεγότανα και το περιοδικό της ΕΠΟΝ).Μετά από λίγα τεύχη ο τότε, πολύ καλός, Γυμνασιάρχης Θ.Ψυχάρης,ο οποίος στην αρχή επαίνεσε ενθουσιωδώς την πρωτοβουλία μας, υπέκυψε σε ...πιέσεις και μας ζήτησε ευγενικά να το σταματήσουμε γιατί,όπως μας είπε , χρειαζόταν άδεια από το υπουργείο Παιδείας). Τον ίδιο μήνα κυκλοφορεί και το περιοδικό μας".Ανδρέας Καρκαβίτσας".Στην αρχή πολυγραφημένο.Το τελευταίο τχ 22-24 τον Δεκέμβρη του 1972 αφιερωμένο στις φοιτητικές κινητοποιήσεις.Αυτό ήταν το πρώτο περιοδικό του Συλλόγου ,το δεύτερο ο "Διάλογος" κυκλοφόρησε το 1978.ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ekparadromis.wordpress.com/τοπικός-πολιτισμός/περιοδικό-ανδρέας-καρκαβίτσας/

1/1/21

Η ΝΕΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΛΑΔΑ "Λεύκωμα" Από τις εκδόσεις "Το Δόντι" μόλις κυκλοφόρησε σε δεύτερη έκδοση (πρώτη έκδοση Γαβριηλίδης 2020) η νέα ποιητική συλλογή του ποιητή Βασίλη Λαδά "Λεύκωμα" που το εξώφυλλό του κοσμεί πίνακας του Μοντιλιάνι.Σε τρεις ενότητες που τις επιγράφει με αλλότριους στίχους "Του έρωτα οι μπόρεσες και τση φιλιάς η χάρη" (Ερωτόκριτος),"Η σκοτεινάγρα του βυθού ξεχνιέται στον αφρό" (Γ.Σεφέρης) και "Θα σ΄το γυρίσω να το πω αλλιώς το μοιρολόι" (Δημοτικό), η νέα συλλογή του Βασίλη Λαδά περιέχει 36 ποιήματα, που έρχονται να προστεθούν,καρποί της κατακτημένης ποιητικής του ωριμότητας και των σύγχρονων προβληματισμών και ενασχολήσεών του , σε αυτά των προηγούμενων δέκα ποιητικών συλλογών του, ( καλύπτουν περίπου 50 χρόνια αδιάλειπτης δημιουργίας) που επεκτείνεται και με το αξιόλογο και βραβευμένο πεζογραφικό του έργο. Ενα μικρό δείγμα:"Σαν τον χαρταετό που πέταξε ένα αλητάκι/και στάθηκε αγέρωχος απέναντι στον άνεμο/ενώ οι άλλοι έπεφταν και τσακίζονταν στις οικοδομές/σαν τον χαρταετό που τέντωνε τον σπάγκο να φύγει/πληγώνοντας στο χέρι το αλητάκι/μέχρι που του ΄φυγε και χάθηκε στον ουρανό/σαν αυτόν τον χαρταετό σε θυμάμαι/που νίκησες τον άνεμο και πλήγωσες το χέρι που σε κρατούσε." Υ.Γ.Με την ευκαιρία επισημαίνω και ένα εκτεταμένο και περιεκτικό κείμενο του Βασίλη Λαδά με τίτλο "Το φάσμα του Νίκου Καχτίτση" στο αφιέρωμα του περιοδικού "Μανδραγόρας" (τχ 63/2020) για τα 50 χρόνια από το θάνατο (1970) του σπουδαίου Ηλείου συγγραφέα.Δυστυχώς η πανδημία δεν μας επέτρεψε να πραγματοποιήσουμε τις εκδηλώσεις που είχαμε προγραμματίσει στη μνήμη του, εδώ στην Ηλεία και στην Πάτρα. Δ.Κ.