Ο Γενιτσαρίστικος
Χορός είναι ένα αποκριάτικο έθιμο του
Ηλειακού κάμπου που οι ρίζες του χάνονται
στα πολύ παλιά χρόνια. Ο πρώτος που
επιχείρησε να ερευνήσει και να εξηγήσει
αυτό το έθιμο ,ήταν ο εκδότης του
ιστορικού και λαογραφικού περιοδικού
ΗΛΕΙΑΚΑ ερασιτέχνης λαογράφος Ντίνος
Ψυχογιός (1915-1982). Με πρωτοβουλία του
ίδιου μάλιστα οργανώθηκαν στα Λεχαινά
το 1954 και το 1956 διαγωνισμοί για την
καλύτερη χορευτική ομάδα (τσετιά) του
Γενιτσαρίτικου Χορού, στους οποίους
διαγωνισμούς πήραν μέρος τσετιές από
τα γύρω χωριά, στην πρώτη από Λεχαινά,
Βαρθολομιό, Στρούσι, Μυρσίνη, Τραγανό,
στη δεύτερη μόνο από Λεχαινά και Τραγανό.
Για το “παράβγαλμα”
ή “για το κιλούμι” 'αλλωστε γίνονταν
προπολεμικά τέτοιες συναντήσεις στα
Λεχαινά την Παρασκευή της Τυρινής.
Προηγουμένως οι ομάδες των Γενιτσαραίων
γύριζαν τα χωριά τις ημέρες της Αποκριάς
χορεύοντας (σε διάφορους ρυθμούς
(ρίμινες, τουμπουλίστικο, γαϊτανάκι,
στο τέλος τσάμικο και καλαματιανό), υπό
τους ήχους των μπεχτέρηδων, των γύφτικων
ζουρνάδων και νταουλιών, μαζεύοντας
σ΄ανταμοιβή χρήματα και τρόφιμα.