Γιάννης Δημάκης, Γιώργος Λαϊνάς, Γιώργος Αρβανιτάκης.Σήμερα ο Στάθης, ο ποιητής. Η παλιά παρέα λιγοστεύει. Παιδιά που διεκδίκησαν με πάθος το όνειρο, την ομορφιά, τη δικαιοσύνη. Σε μια κοινωνία που τότε χλεύαζε τους ευαίσθητους σαν ονειροπαρμένους , σαν περιθώριο και τώρα προσπαθεί να μαζέψει τα συντρίμμια της ψευτιάς μέσα στην οποία έζησε.
Παιδί αυτής της γενιάς ήταν ο Στάθης Παπαδάτος, που αποχαιρετήσαμε σήμερα στο κοιμητήριο της Ανδραβίδας, ο "ποιητής" όπως τον αποκαλούσαμε οι φίλοι του, όχι μόνο γιατί του άρεσε να εκφράζει τις ευαισθησίες και τις ανησυχίες του ποιητικά (ευτυχώς πρόλαβε να εκδώσει τη συλλογή που επιθυμούσε), αλλά και γιατί αισθανόταν ποιητικά τη ζωή που ήθελε να ζει και να δημιουργεί.
Εφυγε άδικα το βράδυ της περασμένης Τετάρτης ,μέσα στον πύρινο κλοιό της φωτιάς που τύλιξε ξαφνικά το σπίτι του και αυτή ήταν η δεύτερη φορά που καιγόταν αυτό το σπίτι, προηγήθηκε η φωτιά που έβαλαν οι χίτες στον εμφύλιο.
Καλό ταξίδι Στάθη, καλό ταξίδι ποιητή!
Παιδί αυτής της γενιάς ήταν ο Στάθης Παπαδάτος, που αποχαιρετήσαμε σήμερα στο κοιμητήριο της Ανδραβίδας, ο "ποιητής" όπως τον αποκαλούσαμε οι φίλοι του, όχι μόνο γιατί του άρεσε να εκφράζει τις ευαισθησίες και τις ανησυχίες του ποιητικά (ευτυχώς πρόλαβε να εκδώσει τη συλλογή που επιθυμούσε), αλλά και γιατί αισθανόταν ποιητικά τη ζωή που ήθελε να ζει και να δημιουργεί.
Εφυγε άδικα το βράδυ της περασμένης Τετάρτης ,μέσα στον πύρινο κλοιό της φωτιάς που τύλιξε ξαφνικά το σπίτι του και αυτή ήταν η δεύτερη φορά που καιγόταν αυτό το σπίτι, προηγήθηκε η φωτιά που έβαλαν οι χίτες στον εμφύλιο.
Καλό ταξίδι Στάθη, καλό ταξίδι ποιητή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου