ΤΟ ΧΩΡΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΑ

Το «Χωρίον ο Πόθος» υπάρχει κάπου κοντά στην Ολυμπία, στην Πελοπόννησο, και μας περιμένει να τελειώσουμε τον βίο μας αναστατωμένοι, μες σε αμπελώνες, σε πλατάνια και δροσερές πηγές. Μια περιπλάνηση σε γνώριμα μονοπάτια που όμως δεν μας οδηγούν στη χώρα που γυρεύουμε, αλλά σε μια πρωτοφανέρωτη μικρή πόλη 300 ανθρώπων που μας περιβάλλουν ευθύς αμέσως και μας κοιτάζουν περίεργα και βαθιά ερωτικά. Για να μας θυμίσουν με τη σιωπή τους άλλη μια φορά πως το «Χωρίον ο Πόθος» είναι ένα εξαντλητικό τέρμα. Ενα παιχνίδι επιστροφής.

Μάνος Χατζιδάκις «Μεγάλος Ερωτικός» 1977

Το Χωρίον ο Πόθος δεν υπάρχει πια, κύριε Χατζιδάκι, ούτε μας περιμένει. Δεν υπάρχουν πια ούτε οι αμπελώνες ούτε τα πλατάνια. Κάηκαν σήμερα, όταν έφτασε κι εκεί η φωτιά που καίει 4 μέρες τα χωριά της Πελοποννήσου. Από τους 300 κατοίκους που κοιτάζουν περίεργα και βαθιά ερωτικά, είχαν απομείνει μόνο λίγοι ηλικιωμένοι, από αυτούς που δεν εγκαταλείπουν το χωριό τους ούτε όταν κινδυνεύει η ζωή τους. Για αυτούς το «Χωρίον ο Πόθος» είναι ένα εξαντλητικό τέρμα. Για εμάς τους υπόλοιπους που το είδαμε από τον καναπέ μας στην τηλεόραση να καίγεται ήταν ένα παιχνίδι επιστροφής μετά από τριάντα χρόνια σε ό,τι ερωτευτήκαμε, εκθειάσαμε και τελικά προδώσαμε για ένα διαμέρισμα στη νεφούπολη. Διανύουμε μέρες εθνικής κατάθλιψης λόγω των πυρκαγιών που μπήκαν στα σπίτια μας μέσω της τηλεόρασης. Οσοι νομίζουν ότι η κατάθλιψη είναι αίτιο και όχι σύμπτωμα, ψάχνουν για αντικαταθλιπτικά στα ράφια των φαρμακείων. Οι άλλοι ξέρουμε ότι υπάρχει διέξοδος: είναι αυτός ο ζωογόνος πόθος να επιστρέψουμε και να ξαναφτιάξουμε τα καμένα σπίτια μας, να ζωντανέψουμε την καμένη γη και με την πρώτη άνοιξη της αυλής μας να... λυτρωθούμε.

Αναστασία Βενετσάνου


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/08/2007