ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΠΕΔΙΑΔΟΣ

 ·

Ένα κομμάτι  από την ανέκδοτη συλλογή του Χρήστου Ντάντου
''εικονο-λογο-τράγουδα''
.

Βρε συ Υφάντρα, Σακουλοπαπαδίτσα, από ποιο αρχαιοελληνικό μουσείο ξεσήκωσες τη ραμφόστομη πρόχου της φωλιάς σου; Από ποιο παλιό υφαντουργείο την υψηλή τεχνική, έτσι που αηδονοφωλιά να τη νομίζουν κάποιοι (κατά το, περίτεχνος τραγουδιστής – περίτεχνος σε όλα) – ενώ κατάχαμα συνήθως με ξερόφυλλα, της αηδόνας το εκκολαπτήρι;
Ρε συ πολύγαμη ανθοσκόπε, σάμπως μου φαίνεται πολύ περισσότερα να ξέρεις από όσα δείχνεις.
Σε είδα, με τη μαύρη μάσκα (στον ετήσιο χορό αποκριάς και ευγονίας) να ξεπροβάλλεις, από την μαλακή για μικρούς ξυπόλητους Χριστούς παντοφλίτσα σου. Σε είδα, με τα μολυβί ποδαράκια, ύμνους επάνω στα καλάμια να γράφεις και πάσχισα να τους διαβάσω.
Όλα καλά, αεροκρεμάμενή μου Pendulinus. Όλα καλά!
Μα τούτη ειδικά τη φωλιά γιατί επάνω από την άσφαλτο έστησες, ενώ οι «οδηγοί πουλιών» επάνω από νερά γενικά την προβλέπουν; Τι ρηξικέλευθες επιλογές είναι αυτές;
Μήπως την ασφάλειά της βάσισες, στο ότι, χώμα πατούν οι άνθρωποι και χώμα βλέπουν, το δε «ψηλά» το αναβάλλουν όλο για μετά;
Ή αντιθέτως, πρόσκληση για λίγο ουρανό είναι ό,τι κρέμασες, για ένα πάνω από τ’ αγύριστα κεφάλια μας (και όποιος πρόλαβε, πρόλαβε) καθημερνό θαύμα;