Λέμε, ο άγνωστος στρατιώτης. Αυτός ο στρατιώτης, που εικονίζεται στη φωτογραφία δεν είναι άγνωστος. Μου την έδωσε πριν λίγες ημέρες ο γιος του. Πίσω η φωτογραφία γράφει "Κορυτσά 1941".
Αυτός ο στρατιώτης πολέμησε στην Αλβανία. Ο γιος του πήγε πρόσφατα εκεί, είδε τα πανύψηλα βουνά, όλο πέτρα, είδε τα ελληνόφωνα χωριά, επισκέφθηκε το στρατιωτικό νεκροταφείο στους Βουλιαράτες. Ελληνικό νεκροταφείο με αμέτρητους τάφους ελλήνων στρατιωτών, οι περισσότεροι ανώνυμοι- των αφανών. Εκεί ο γιος θυμήθηκε τον πατέρα του. Σε τι βουνά ανέβηκε, τι τράβηξε, πόσα υπέφερε. Ο πατέρας του δεν σκοτώθηκε. Γύρισε με τα πόδια στο χωριό του, ρακένδυτος και ψειριασμένος. Μετά από εφτά χρόνια γέννησε τον γιο που μου έδωσε τη φωτογραφία. Από περιέργεια , του είπε ένας φίλος του συμβολαιογράφος, κοίταξα κάποτε να δω στο αρχείο μου, αν έγιναν συμβόλαια την ημέρα της κήρυξης του πολέμου, την 28 Οκτωβρίου 1940. Με έκπληξη είδα ότι είχε γίνει ένα πωλητήριο, όπου ο πατέρας σου, είπε στο γιο, πουλούσε ένα οικόπεδό του. Έτσι εξηγήθηκε πολύ αργότερα και η απορία πολλών συγχωριανών του στρατιωτών πού βρήκε τόσα λεφτά και ξόδευε. Ο πατέρας μου , είπε ο γιος, ήταν ανύπαντρος τότε και φαίνεται ότι μπροστά στο αβέβαιο της επιστροφής θέλησε να μη στερηθεί τα αναγκαία.
Με τις σκέψεις αυτές γύρισε ο γιος του στρατιώτη από την Αλβανία, τη Βόρεια Ήπειρο. Μετά έψαξε και βρήκε τη φωτογραφία του στρατιώτη πατέρα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου