Μια ξεχωριστή εκδήλωση που παρουσιάζει πανηλειακό ενδιαφέρον, οργανώνει η τοπική Πολιτιστική Ομάδα Φράγμα το ερχόμενο Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2011, ώρα 8 μμ, στον δημοτικό κινηματογράφο ΑΣΤΡΟΝ Λεχαινών.
Συγκεκριμένα ο ομότιμος καθηγητής και διαπρεπής φιλόλογος Δ.Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ θα διαβάσει σε μετάφρασή του την Ω ραψωδία της ΙΛΙΑΔΑΣ του Ομήρου.
Στα πλαίσια της ίδιας εκδήλωσης ο Δ.Ν.Μαρωνίτης θα τιμηθεί από τοπικούς φορείς για τη μεγάλη του προσφορά στα γράμματα και τον πολιτισμό μας.
Συγκεκριμένα ο ομότιμος καθηγητής και διαπρεπής φιλόλογος Δ.Ν. ΜΑΡΩΝΙΤΗΣ θα διαβάσει σε μετάφρασή του την Ω ραψωδία της ΙΛΙΑΔΑΣ του Ομήρου.Στα πλαίσια της ίδιας εκδήλωσης ο Δ.Ν.Μαρωνίτης θα τιμηθεί από τοπικούς φορείς για τη μεγάλη του προσφορά στα γράμματα και τον πολιτισμό μας.
Για την αξία της λογοτεχνικής ακρόασης ο Δ.Ν.Μαρωνίτης έχει γράψει:
Η αρχή της λογοτεχνικής ακρόασης προϋποθέτει αμοιβαιότητα μεταξύ εκείνου που εκφέρει τον επικό λόγο και εκείνου που τον προσλαμβάνει, εξασφαλίζοντας και για τους δύο την ακροαματική απόλαυση. Προκειμένου για τα δύο ομηρικά έπη, την Ιλιάδα κατεξοχήν, ο ακροαματικός στόχος και τρόπος αίρει, κατά τη γνώμη μου, και το εκβιαστικό δίλημμα μεταξύ προφορικής και γραπτής σύνθεσης του έπους. Η ακρόαση, ως αναφαίρετος όρος της επικής ποίησης, αποτελεί αγωγό αυτόματης συμμαχίας μεταξύ προφορικής και γραπτής σύνθεσης, στον βαθμό που αυτή κατέχει και διατηρεί τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Αφού αρχικός και τελικός προορισμός του ποιητικού κειμένου είναι να ακουστεί ο συνταγμένος λόγος, για να λειτουργήσουν, πλάι στα νοηματικά, τα φωνηματικά, ρυθμικά και μουσικά του στοιχεία. Και ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες μας, που έχει εμπεδωθεί η βουβή ανάγνωση της ποίησης, παράγονται συνήθως κουφά ποιήματα.
Γενικεύοντας, αυθαίρετα ίσως, υπενθυμίζω την υπεροχή της ακοής έναντι των άλλων αισθήσεων για δύο τουλάχιστον λόγους: η ακροαματική εισφορά και πρόσληψη της ποίησης απορροφά και απελευθερώνει τις άλλες τέσσερις αισθήσεις από τις χωρικές και χρονικές τους δεσμεύσεις, παράγοντας φαντασιακού τύπου όραση, αφή, γεύση, όσφρηση, μέσω της λογοτεχνικής συνομιλίας. Αποδείχνεται έτσι η λιγότερο εγωιστική, η πιο δημοκρατική αίσθηση, στον βαθμό που ευνοεί την αμοιβαία κυκλοφορία του λόγου και την προαγωγή του σε διάλογο. Απόδειξη: η φίμωση της ακροαματικής επικοινωνίας που την επιβάλλουν οι κάθε λογής αυταρχικές εξουσίες.
Η αρχή της λογοτεχνικής ακρόασης προϋποθέτει αμοιβαιότητα μεταξύ εκείνου που εκφέρει τον επικό λόγο και εκείνου που τον προσλαμβάνει, εξασφαλίζοντας και για τους δύο την ακροαματική απόλαυση. Προκειμένου για τα δύο ομηρικά έπη, την Ιλιάδα κατεξοχήν, ο ακροαματικός στόχος και τρόπος αίρει, κατά τη γνώμη μου, και το εκβιαστικό δίλημμα μεταξύ προφορικής και γραπτής σύνθεσης του έπους. Η ακρόαση, ως αναφαίρετος όρος της επικής ποίησης, αποτελεί αγωγό αυτόματης συμμαχίας μεταξύ προφορικής και γραπτής σύνθεσης, στον βαθμό που αυτή κατέχει και διατηρεί τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Αφού αρχικός και τελικός προορισμός του ποιητικού κειμένου είναι να ακουστεί ο συνταγμένος λόγος, για να λειτουργήσουν, πλάι στα νοηματικά, τα φωνηματικά, ρυθμικά και μουσικά του στοιχεία. Και ασφαλώς δεν είναι τυχαίο ότι στις μέρες μας, που έχει εμπεδωθεί η βουβή ανάγνωση της ποίησης, παράγονται συνήθως κουφά ποιήματα.
Γενικεύοντας, αυθαίρετα ίσως, υπενθυμίζω την υπεροχή της ακοής έναντι των άλλων αισθήσεων για δύο τουλάχιστον λόγους: η ακροαματική εισφορά και πρόσληψη της ποίησης απορροφά και απελευθερώνει τις άλλες τέσσερις αισθήσεις από τις χωρικές και χρονικές τους δεσμεύσεις, παράγοντας φαντασιακού τύπου όραση, αφή, γεύση, όσφρηση, μέσω της λογοτεχνικής συνομιλίας. Αποδείχνεται έτσι η λιγότερο εγωιστική, η πιο δημοκρατική αίσθηση, στον βαθμό που ευνοεί την αμοιβαία κυκλοφορία του λόγου και την προαγωγή του σε διάλογο. Απόδειξη: η φίμωση της ακροαματικής επικοινωνίας που την επιβάλλουν οι κάθε λογής αυταρχικές εξουσίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου